در دیگران میجوییم اما بدان ای دوست اینسان نمیابی ز من . حتی نشان ای دوست من در تو گم گشتم مرا در خود صدا میزن تا پاسخم را بشنوی . پژواک خوان ای دوست ای دوست ای دوست ای دوست ای دوست در آتش تو زاده شد حروف شعر من سردی مکن با این چنین آتش به جان ای دوست گفتی بخوان . خواندم . اگر چه گوش نسپردی حالا که لالم خواستی. پس خود بخوان ای دوست ای دوست ای دوست ای دوست ای دوست من قانعم . آن بخت جانی دار نمیخواهم گر میتوانی یک نفس با من بمان ای دوست یا نه تو هم . با هر بهانه شانه خالی کن از من . ولی بر شاخه ها بار گران ای دوست نامهربانی را هم از تو دوست خواهم داشت بیهوده میکوشی بمانی مهربان ای دوست آن سان که میخواهد دلت. با من بگو . آری من دوست دارم حرف دل را بر زبان ای دوست ای دوست ای دوست ای دوست ای دوست